Ulûfeciyan (ﻋﻠﻮﻓﻪجيان) kelimesi ulûfeci ve Farsça çoğul eki olarak kullanılan an isimli iki ayrı kelimenin birleştirilmesi ile oluşmuş bir terkiptir. Osmanlı hükümdarlarının muhafız birlikleri (hassa askerleri) olarak yeniçerilerden önce kurulmuş askeri bölüklere verilen isimdir. Ulûfeciyan Osmanlı tarihinde muhafız birliklerinin sahip olduğu altı bölükten ikisini temsil ediyordu. Bunlara sağ ve sol olmak üzere ulûfeciyan-ı yemîn ve ulûfeciyan-ı yesâr adları verilmiştir.
Kapı kulu süvarisi de denilen altı bölük sırasıyla şu şekildedir:
- Sipah
- Silahdar
- Ulûfeciyan-ı yemin (Sağ ulûfeciler)
- Ulûfeciyan-ı yesâr (Sol ulûfeciler)
- Gureba-i yemin
- Gureba-i yesar
Bayrağı
Kapı kulu askerlerindeki her bir bölük kendisine mahsus bir bayrak taşımakla mükelleftir. Ulûfeciyan-ı yemîn bölüğünde yeşil bayrak taşınırken ulûfeciyan-ı yesârda ise beyaz bayrak taşınmaktadır.
Sayıları
Ulûfeciyan-yemîn birliklerinin 1500-2500 arasında, ulûfeciyan-ı yesâr birliklerinin ise 1200-1500 arasında değişen asker sayısı mevcuttu. III. Murad döneminde bu bölüklere dışarıdan asker alınmaya başlandı. I. Süleyman döneminde bütün altı bölük neferatının toplam sayısı 7 bin askerden oluşuyordu. Daha sonra bu sayı 20 bin dolaylarına kadar vardı ve altı bölüğün yıllık ulûfeleri 130 milyon akçeye kadar ulaştı.
Görevleri
Ulûfeciyân-ı yesâr bölüğü savaşta veziriazam ile devlet ileri gelenlerini korumakla görevliydi. Ulûfeciyân-ı yesâr bölükleri ise diğer altı bölük gibi yalnızca hükümdar sefere çıktığında sefere katılırlar, padişahların bulunmadığı seferlere ise katılmazlardı. Çünkü bu altı bölük efradı padişahın muhafız birlikleri gibi hareket ediyordu. Bu sebeple daima merkezde, ordu sancağının (liva-i şahane) bulunduğu yerde durur, ordunun ağırlığını muhafaza eder ve gerekli görüldüğünde savaş katılırlardı. Padişah savaşa katıldığında sağ yanında sipahi bölükleri, sol yanında silahtar bölükleri alay bağlayarak yürürler, arkasında ise Ulûfeciyân-ı yemîn yeşil bayraklarla, Ulûfeciyân-ı yesâr ise beyaz bayraklarıyla onlara eşlik ederlerdi.
Savaş alanına varıldığında otağ-ı hümayûn kurulur, padişaha orada ikamet eder, sipahi bölükleri ile silahtar bölükleri birer gece arayla değişmeli olarak nöbet tutarlardı.